Uzaklaşmak istiyorum herkesten ve her şeyden. Neresi olduğu
umurumda değil ama kimse bilmesin nerede olduğumu. Ne bir telefon nede başka
bir şey. Yanımda sadece sen ol istiyorum ve güzel sözler dökülsün dudaklarından
kalbimi okşayan. Doğru olup olmaması da umurumda değil inan, yalan da olsa bir
mutluluk istiyorum huzurlu saatlere sığdırılan. Saatler gözlerinde aksın
istiyorum ve zaman bütün önemini yitirsin. Sonsuzluk alsın gidilecek yerlerin,
beklenen misafirlerin, uzayan mesailerin yerini…
Haykırmak istiyorum sana tekrar
tekrar ne kadar güzel, ne kadar alımlı olduğunu ve ne kadar yakıştığını
ellerimizin birbirine. Sigarayı senin nefesinden, içkiyi senin kadehinden
içmek, yüzümü göz bebeklerinden görmek istiyorum. Elimi uzatsam yüzüne
dokunabilecekken aramızdan geçen mesafelere inat yakın olmak istiyorum sana.
Ömrümde bir kez olsun annenin kokusundan, derinin dokusundan, kalbinin
atışından daha da yakın olmak istiyorum. İçimden geldiğince konuşmak, hiç
susmamak istiyorum. Anlatmak istiyorum sana neden bu kadar önemli olduğunu dinlenmekten,
duyulmaktan, ayıplanmaktan korkmadan…
Bir ev olsun, bir yatak olsun
bir de küçük pencere ay ışığını görebileceğimiz ve tenimiz olsun tek giysimiz
istiyorum. Ağlamaksa ağlamak, gülmekse gülmek, sevişmekse sevişmek, sadece bir
gün bile olsa kollarında olmaya dünyaları değişmemek istiyorum.
Ama biliyorum sevgilim.
Yıllardır ezberletilen adım, ölene dek akmaya mahkum gözyaşım, her zaman eksik
kalacak diğer yanım gibi biliyorum. Ben bu bencil dünyadan çok şey istiyorum...
10.02.07 / ANTALYA
Ferit GÜNAYDIN.
