GERÇEKLİK - Şiir

Dönüyorum dolaşıyorum

Güneş batıyor ay çıkıyor

Arıyorum bulamıyorum

Neredesin sevgilim yoksun

Günümü kuşatan tek gerçeklik bu

Gecemin uykuya düşman eden kabusu

Seni temelli kaybetme korkusu

Geçmiyor sevgilim yoksun

Sebeplerin var bana göre mazeret

Sana göre mecburiyet olan

Sabaha karşı beni böyle

Saçının teline hasret bırakan

Parça parça dağılıyor kalbim tutamıyorum

Bu gözler sana doyacak mı bilmiyorum

İstemiyorum senden uzaktan teselliler

Boşlukta sallanıyor eller yoksun

27.06.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

DENİZ KABUKLARI - Şiir

Hasret sevdayı besler gönül koyma

Gidersin gidersin biter en uzun yol

Sen kendine bak bana kafa yorma

Bulurum çaresini yeter ki iyi ol

Ağlama gül yüzüne yakışmaz gözyaşı

Kavuşacağımız güne tutun düşecek olursan

Solgun ve kederli geçirme bu yazı

Denizden kabuklar topla bana bulursan

Yan yana dizip kolye yapar asarım boynuma

Çıkartır koyarım kenara sen girince koynuma

Sarılır uyuruz, uyanır sevişiriz

Şükrederim her nefeste kokunu duyduğuma

25.06.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

ZOR GELİYOR - Şiir

Hiçbir şey yapmadım bütün gün yine

Dönüp dolaşıp seni düşünmekten başka

Dalıp gitmek çünkü gündelik işlere

İhanet etmek olurdu böyle bir aşka

Sen gel kaldığım yerden devam edeceğim

Önce bir kokuna kavuşayım

Küstüğüm hayatla barış ilan edeceğim

Hele bir gözlerinle buluşayım

Birlikteyken ne yollar yürüdük

Sensiz bir adım inan ölüm geliyor

Bu acının içinde ikimiz de büyüdük

Büyümek bana bilsen ne zor geliyor

23.06.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

GEL SEVGİLİM - Şiir

Aramam insaf sensiz geçen gecede

Yok etmektir çünkü işi peygamberin sabrını

Ölsem nefesimden çıkacak son iki hecede

Çağırırım var gücümle yine senin adını

Çıkıp gelsen, silsen gözümün yaşını

Daha da ağlamam kollarındaysam

Topla gidiyoruz desen tasını tarağını

Ağzımı açıp da nereye diye sormam

Senin olan kalbim sensiz ne işe yarar

Geçer mi boğazımdan yediğim bir lokma

Gözlerim yollarda hem arar hem ağlar

Gel sevgilim beni böyle acılar içinde koyma

23.06.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

TANRI OLUP YARATSAYDIM SENİ - Şiir

Tanrı olup yaratsaydım seni

Dünyaya göndermeye kıyamazdım

Duymak isterdim her an nefesini

Dizimin dibinden ayırmazdım

Toprağın olsaydım filiz verdiğin

İstemezdim görülsün güzelliğin

Çeker alırdım hemen yerin dibine

Dayanamazdım zamanla solup gidişine

Bir kitap yazsaydım seni anlatan

Boğardım tarifini karmaşık cümlelerle

Anlayamazdı böylece her okuyan

Anlayan için de kıymete binerdi her hece

Sen güneş olsaydın ben ay

Diyemezdim sen bat da ben çıkayım

Zaten kederinden parlamazdı yüzüm

Derdim dostlar size güneşi anlatayım

Tanrı olup yaratsaydım seni

Üstüne bir insan daha yaratamazdım

Dikerdim cennetin orta yerine heykelini

Gelene geçene selamlatırdım

20.06.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

ÇÖL ÇİÇEĞİ - Şiir

Tenin yetmez ötesine geçilmez

Dokunurken bile uzağımdasın

Nereye gidersen git hiç fark etmez

Nefesim kadar uzağımdasın

Gün olur bir bakışınla gelir gerisi

Kanatlanır uçarız zincirler tutamaz

Gün olur hiçbir dilin iki kelimesi

Yan yana gelip de düzgün cümle kuramaz

Kah orada kah buradayız

Başı sonu belli bir oyundayız

Uzar gider cümleleri cehennemin dibine

Sıkılıp da noktasını koyamayız

Anlayamazlar bu şiiri yüz defa okusalar

Bilmezler kaya gibi sevdayı sırtlarında taşımayı

Belki bizim gibi sevişirken hasret dokusalar

Öğrenirlerdi çölün ortasında çiçek sulamayı

15.06.08 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

KALE - Şiir

Ben bir kale yaptım kumdan

Üflesen yıkılırdı ilk zamanlar inan

Hani vade dolmadan basıp gidemezsin ya

Kaldı o da bugüne dek ayakta

Sonra sonra öğrendim duvar örmeyi

Gerekirse bir canımı uğruna siper etmeyi

Hani her şeyde bir hayır bulursun ya

Adadım ruhumu ölene dek sevdaya

Şimdi tek de değilim üstelik sen varsın

Surlarında bayrağımız gururla dalgalansın

Hani toprak uğruna ölen varsa vatandır ya

Gerekirse bu kale mezar olsun aşkımıza

15.06.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

OLMAZ BÖYLE - Şiir

Ne yiyor ne içiyorsun

Uzaktasın evinden

Olmaz böyle kayıp

Gidemezsin elimden

Sırdaşın olmuş İstanbul

Soruyorum söylemiyor

Kalpsiz midir bu kadar

Halime acımıyor

Sen ona kanma

Kanatma yaralarımı

Bir an bile bıkmadan

Gözlüyorum yollarını

Bazen inançlarım

Sarsılsa da derinden

Yine de inanırım

Doğar güneş yeniden

Çünkü sana olan hislerim

Asırlık çınar gibidir

Bir bilsen kökleri

Ne kadar derindedir.

08.06.2008 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

ÖMRÜM SENİN AŞKIN BENİM

Sana baktığımda zaman dursun

Geçmişin küllerini savurursun

Kollarımda her şeyi unutursun

Ömrüm senin aşkın benim olsun

Seni seviyorum, hayranım sana

Al yeminimi taşı yarınlara

Kalkanın olur dururum kurşunlara

Ömrüm senin aşkın benim olsun

Sen olmazsan inan hiçbir anlamı kalmayacak

Bu yürek bir daha bu şekilde atmayacak

Kimsenin kucağına yarim diye yatmayacak

Ömrüm senin aşkın benim olsun

Seçtim seninle en zor olanı

İstemem elimin altında duranı

Seninle kurayım evimi ocağımı

Ömrüm senin aşkın benim olsun

04.06.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

CUNDA’DA - Şiir

Gözyaşımı döktüm denize

Selam söyle herkese

Dönmüyorsun geriye

Cunda’da mutlu musun

Hepimizin burnunda tütüyorsun

Rüyalarıma artık girmiyorsun

Bilsen beni ne çok üzüyorsun

Cunda’da mutlu musun

Duvardaki resmine bakarak

Yaşamak zorundayım yaşamak

Mümkün mü yokluğuna alışmak

Cunda’da mutlu musun

Biz büyüdük dertler büyüdü

Bu yalnızlık aldı yürüdü

Bir nasihat iyi gelirdi

Cunda’da mutlu musun

Şiirler okuyacaktık

Şarkılar söyleyecektik

Mehtabı seyredecektik

Cunda’da mutlu musun

Son bir kez göremeden

Sarılıp öpemeden

Bir telaş gittin neden

Cunda’da mutlu musun

Denizin karşısında

Yarinin kollarında

Yepyeni hayatında

Cunda’da mutlu musun

Adımı anar mısın

Sesimi duyar mısın

Acımı anlar mısın

Cunda’da mutlu musun

Hepi topu bir avuç toprak

Hepimize mesken olacak

Olamazsın gönülden ırak

Cunda’da mutlu musun

Selamı var herkesin

Kulağımızda çınlıyor sesin

Dönen varsa söylesin

Cunda’da mutlu musun

Ayvalık / 2008

Ferit GÜNAYDIN.

KİMDİLER - Şiir

Daha dün yanı başımdaydı

Yıllarım ne çabuk çekip gittiler

Yüreğim bomboş bir sayfaydı

Karalayıp gidenler kimdiler

Ah çocukluğum

En değerli hazine

Uzanamadım bir daha

O masum tebessüme

Kimdiler, neden girdiler hayatıma

Aldı mı herkes düşeni payına

Dokunuyor bazen düşününce gururuma

Aklımı bedenimden ettiler

03.06.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

SOĞUK - Şiir

Bir tabak iki çatal

İki de boş bardak masada

Sen gittin mumlar da söndü

Oturuyorum karanlığın ortasında

Sigara üstüne sigara, sigara üstüne sigara

İşlemiyor inan hiç efkarıma

Oda soğuk, yatak soğuk, bedenim soğuk

Isınmak için muhtacım kollarına

Sen de üşüyorsun biliyorum

Yangın yeri olsa nafile

Bir kıvılcıma alev alırdık

Yan yana olsak kutupta bile

01.06.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.