SEVDİM DEMEK BANA YETER - Şiir

Kendi adıma bir karar verdim mutlu olmak için

Seni sevmeyi düşündüm her şartta ve koşulda

Bir yerden başlamak lazımdı öğrenmek için

Yıkmayı duvarları ve yüzmeyi derin sularda

Nasıl büyürse çocuklar ve yeşerirse çiçekler

Nasıl dökülürse yapraklar sonbaharda yollara

Düşler de elbet bir gün gerçekleşmek ister

Göze alarak yitip gitmeyi uçurumlarda

Elini tuttuğum an vazgeçerek varlığımdan

Önemsizdi kaybedeceklerim itibarımdan

Ne yapsam kavrayamadığım tutarsız ahlaktan

Çok daha mühimdi gözlerinde gördüklerim

Susadıkça yemek yemek acıktıkça su içmek olur mu

Sana mahkum bu ruh huzuru başkasında bulur mu

Bilinsin ben değil Tanrı yazmış kanununu

Söylesinler aşkın gücüne karşı durulur mu

Hürüm kendi yolumu kendim tutarım

Madem ki bir kuşum yorulana kadar uçarım

Varsa eğer seni sevmekten ötürü bir günahım

Varsın olsun sevdim demek bana yeter

29.02.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

YAŞANAN - Şiir

Sevdanı aldım elime

Yardım göğsünü baktım içine

Köşe bucak hiçbir hücresinde

Bir tek iz bile kalmamış benden

Aşkım bebeğim bir tanem derdin

Adımı kullanmazdın çağırırken

Şimdi neredesin kimin koynunda

Ben burada paramparça dağılırken

Anladım ki benim gibi değilmişsin

Özenliymiş ama özel değilmiş sözlerin

Tebrikler çok iyi eğitmişsin

Seni hiçbir zaman ele vermedi gözlerin

Diyorlar gün gibi doğacak bir bebek

Sen kendine zaman tanı biraz

Kozasından tekrar çıkacak kelebek

Dönüp dolaşıp geri gelince yaz

İnanmak istiyor insan çaresizlikle

Gidişinden anlaşılıyor dönmeyecek olan

Bilinç uyutuluyor da hep ninnilerle

Kalbe saplanıp kalıyor her yaşanan

27.02.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

GEÇMİŞ OLSUN - Şiir

Her yolu denedin öyle mi

Gene de engel olamadın gidişime

Anlatma boş ver yorulursun

Kendin bile inanmazken bu dediğine

Yazsam buraya tek tek yaptıklarını

Okuyan gelir suratına tükürür

İstemem geri getirme aldıklarını

Kalanları da zaman siler süpürür

Unuttum sanma ama sakın

Yalnızca affettim gitti seni

Sen de maalesef kaybedince anladın

Sade ve sadece beni sevdiğini

Geçmiş olsun kalktı tren

Koşma ardından yetişemezsin

Kıymetini bilmeyi elindekinin

Bu kafayla gidersen öğrenemezsin

27.02.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

YABANCI - Şiir

Bu kadar yol gelmişken geriye dönmezdim

Sıfırlardım hayatı öncesini bilmezdim

Ömrüm geçse ben gene de vazgeçmezdim

Bir kez seni seviyorum deseydin bana

Kalbimi ateşlerde düşünmeden yakardım

Neyim var neyim yoksa tek kalemde satardım

Tövbe olsun yemin olsun diken olsun tutardım

Bir kez seni seviyorum deseydin bana

Çıkacaktır karşına şekle şemale kananlar

Seninle bir geceyi ömre bedel sananlar

Ama her gecenin elbet bir sabahı var

Uyanamam beni sevmeyen bir yabancı koynunda

24.02.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

UNUTMUYORUM - Şiir

Tutundum yokluğuna bir uçurum kenarında

Çekip aldı bastığım toprağı ayağımın altından

Tutuldu kaldı kalbim karanlığın ortasında

Ateşledi kendini vazgeçip üç kuruşluk canından

Önce rüzgarlar çekip gitti çöl sıcağında

Dünya dönüyor dönüyor ama değişmiyor

Sonra yokluğun kuruldu hayatımın ortasına

Bu bahçede artık hiçbir çiçek yetişmiyor

Umurumda mı ne çalarsa çalsın orkestra

Nasıl olsa sağır oldum hiçbir şey duymuyorum

Ölüp gitsem sorulacak hesabım var Tanrı’ya

Attığı bu kazığı unutmadım unutmuyorum

22.02.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

GÜNEŞ - Şiir

Neden bu gerginlik sevgilim

Susmanı değil anlatmanı isterdim

Sendin her şeyi göze alıp kapısına geldiğim

Git demeseydin inan yorulmadan beklerdim

Her bulut fırtına doğurmaz unutma

Gel aç kapılarını al güneşi içeri

Gençliğinin güllerini hoyratça soldurma

Kaybedince anlıyor insan değerini

19.02.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

GÖZLERİMİ SANA VERSEM - Şiir

Gözlerimi sana versem

Bir de benim gözümle görsen güzelliğini

Ellerimi versem, dokunsan

Hissetsen pürüzsüz teninin ipeksiliğini

Senin olsa nefesim

Nefesin daralsa sana yaklaştığım anlar gibi

Bir de şu kaçıp giden hevesim

Anlatsa sana cam misali kırılgan hislerimi

Ayaklarım senin olsa

Koşsan kendine yorulmak nedir bilmeden

Beynimi de vereyim

Anlarsın nasılmış yaşamak düşünmeden

Bir kalbim bana kalsın onu veremem

Çok üzülürsün çok ağlarsın

Var mıdır benim gibi seven bilemem

Çektiğim acıya dayanamazsın

19.02.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

EMANET - Şiir

Cebimde duran anahtarlarımı

Yangınlardan kurtardıklarımı

Her şeye rağmen yaşattıklarımı

Sana sadece emanet etmiştim

Nedenini bilmiyorum ben de

Ne farkın vardı diğerlerinden

Ne sözlerindeki yalanlardan

Ne de gözlerinde gördüklerimden

Son bir damla göz yaşım vardı

Sakladığım zor günlerim için

Bencil kalbin onu da aldı

Vermeden bir neden gülmem için

Aç mısın tok musun

Benden uzak mutlu musun

Aynı gözlerden

Aynı yalanlar mı okunuyor yoksa

Çalıp gittiğin şeyin

Değerini biliyor musun

Bana lazım geri gönder

İşine yaramıyorsa

18.02.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.