Ben aslında hep seninle konuşuyorum ama sen bunu bilmiyorsun. Çünkü ağzım yok, çünkü sesim çıkmıyor, çünkü ağzımın yerinde kalbim, sesimin yerinde gözlerim var !
Aynı şehirde de olsak, aynı evde de, aynı yatakta da yatsak yan
yana, aramızdan yollar geçer sen benim dilimi çözemedikten sonra… zaman geçer o
yollardan, hayat akıp gider.
Sakın beni sessizlikle suçlama, sakın ne kadar az konuşuyorsun
deme bana ! Unutma ki aşk, konuşarak değil susarak yaşanır. Uçup gidebilir söz,
söz kendini hiç utanmadan yalanlayabilir. Bugün beni sevinçten delirten tek bir
söz yarın bir başkasına sanki daha önce hiç kimseye söylenmemiş gibi çok ustaca
tekrarlanabilir. Ama ezbere alınamaz, üzerinde çalışılamaz bakışların ! Bir kez
gözlerini kaçırmadan bakarsan bana, değil bir başkasına aynı şekilde bakmak;
aynada kendine bile artık eskisi gibi bakamazsın !
Duymadım dersin belki, belki de gerçekten duymazsın. Bazen duysan
da inanmaz ya da inanmak istemezsin. Ama susuyorsam ve sadece bakıyorsam sana ve
sen hala inanmıyorum dersen gerçekten çok ayıp edersin !
05.02.06 / Antalya
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder