Artakalan ondan
Bir adam
paramparça
Toplanamaz
yüreğinde
İsyanını
atar içine
Sessizliğini
bozamaz
Bir çığlık
kopartamaz
Yokluğunda
yaşamaya
Ne yapsa
alışamaz
Sanki
ondan öncesi yokmuş
Onunla
başlamış her şey
Sevda
yoksa ne de boşmuş
Ömür denen
şey
Rastgele
geçen zaman
Gözlerinde
yaşlarla
Sessiz
sedasız bir adam
Yirmili
yaşlarında
Gözlüyor
yollarını
Dönmeyecek
olanın
Bedelini
ödüyor
Olmayan
günahının
O ise
gayet sakin
Ölmek de
doğal diyor
Yaşamak
kadar
Bizim
sevdamız da
Buraya
kadar
Ben yoluma
giderim
Sen yoluna
gidersin
Elbet bir
gün
Yeniden
gülümsersin
Bilmiyor
mu kapanmayan
Yaralar da
vardır
Sanıyor mu
zaman
Her derde
devadır
Dibine
vurmuş koca gemi
Fersah
fersah okyanusun
Giden
gitti artık
Kalanlar
sağ olsun
Demekten
başka
Yolu yok
bu işin
Olmayacak
elbet
Hiçbir şey
bir daha
Eskisi
gibi
Yirmili
yaşlarında
Bir adam
için…
06.10.08 /
Ankara
Ferit
GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder