Uyumuyorum. Gecelerdir sabahın ilk ışıklarına kadar direniyorum
uykulara. Bir tür manyaklık bu, bir tür saplantı. Uyuyamamak değil çünkü
uyumamak söz konusu olan. Zamanla bir problemim var. Seni benden yavaş yavaş ve
acımasızca bana büyük acılar tattırarak alıp götüren zamanla ciddi bir
problemim var.
Daha doğrusu beklentilerim var
geçip giden günlerden. Ümitlerle, gözyaşlarıyla, seninle alakalı beklentilerim.
Çıkıp, gelmen değil tabi ansızın ama hiç değilse senden gelecek bir mesaj cep
telefonuma, hiç yoktan atacağın bir çağrı... bir mesaj kaç soruyu cevaplar yada
bir çağrı hangi boşluğu doldurur bilmiyorum ama uykusuz kaldığıma değer.
Rüyamda bile göremiyorum seni
artık, rüyamda bile hayal oldun bana ! Şimdi ben çoban kulübesinde kurduğum
padişah düşünün uğruna direniyorum gecelerdir uykulara. Mesaj atarsın da anında
cevap yazamam, birdenbire çağrı atarsın da birdenbire karşılık veremem diye...
yanlışlıkla rüyama girersin de uyanınca yine gidersin ve ben bu gidişe mani
olamam diye.
03.09.05 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder