Gideceksin biliyorum. Git çünkü tutamayacak sözlerim seni daha fazla. Ellerim, ellerini tutamayacak artık, kalbim kalbine tutunamayacak. Git. Günün hangi vakti olduğuna, benim o vakit yanında olup olmadığıma, seni göremediğim bir an bile kahrolduğuma aldırmadan git !
Ne bana ait bir şey alarak, ne kendine ait bir şey bırakarak, sana olan aşkımı ısrarla anlamayarak, gururunu ayaklar altına almamak adına yine kendinle savaşarak git. Çoktan etrafa sinmiş kokunla, duvarlarda ebedi çınlayacak sesinle, hafızama kazınan asil duruşunun resmiyle, hep istediğin gibi beni sonunda ağlatarak git ! Yaşama dair hiçbir hevesimi sağ bırakmadan, terk ettiklerini hiç tanımamış gibi arkana bile bakmadan, sanki bir kelime etsen ölecekmişsin gibi ağzını bıçak açmadan git. Sağa bakarak, sola bakarak, etrafa bakarak, ama asla yüzüme bakmayarak, büyük bir zevkle beni hiçe sayarak git ! Git bir tanem, delilik bir an, pişmanlık bir ömür sürer saçmalığına inanmadan, keskin bir nişancının yayından fırlayan ok gibi hedefini şaşmadan, spor olsun diye avladığın bir hayvanmış gibi kalbimi tam orta yerinden vurarak git !
Bil ki durmaz kalbim, atmaya devam eder yokluğunda. Hem daha ne sevdalar çıkar karşına hayat denen şu uzun yolculukta... Ben senin beni hala sevebileceğini düşünerek kendimi daha fazla kandırmadan, sen seni benden daha çok sevenler olacaktır umuduyla kendini bir çocuk gibi kolayca kandırarak git !
Sana verdiğim aşkıma, aşkım uğruna vazgeçtiğim hayatıma, hayatımın komada geçen yıllarına karşılık, hiç olmazsa suratıma içten bir “kendine iyi bak” demeden git.
Uğurlar olsun, yolun açık olsun, ne yapalım sağlık olsun, güle güle git...
20.05.05 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.
Ne bana ait bir şey alarak, ne kendine ait bir şey bırakarak, sana olan aşkımı ısrarla anlamayarak, gururunu ayaklar altına almamak adına yine kendinle savaşarak git. Çoktan etrafa sinmiş kokunla, duvarlarda ebedi çınlayacak sesinle, hafızama kazınan asil duruşunun resmiyle, hep istediğin gibi beni sonunda ağlatarak git ! Yaşama dair hiçbir hevesimi sağ bırakmadan, terk ettiklerini hiç tanımamış gibi arkana bile bakmadan, sanki bir kelime etsen ölecekmişsin gibi ağzını bıçak açmadan git. Sağa bakarak, sola bakarak, etrafa bakarak, ama asla yüzüme bakmayarak, büyük bir zevkle beni hiçe sayarak git ! Git bir tanem, delilik bir an, pişmanlık bir ömür sürer saçmalığına inanmadan, keskin bir nişancının yayından fırlayan ok gibi hedefini şaşmadan, spor olsun diye avladığın bir hayvanmış gibi kalbimi tam orta yerinden vurarak git !
Bil ki durmaz kalbim, atmaya devam eder yokluğunda. Hem daha ne sevdalar çıkar karşına hayat denen şu uzun yolculukta... Ben senin beni hala sevebileceğini düşünerek kendimi daha fazla kandırmadan, sen seni benden daha çok sevenler olacaktır umuduyla kendini bir çocuk gibi kolayca kandırarak git !
Sana verdiğim aşkıma, aşkım uğruna vazgeçtiğim hayatıma, hayatımın komada geçen yıllarına karşılık, hiç olmazsa suratıma içten bir “kendine iyi bak” demeden git.
Uğurlar olsun, yolun açık olsun, ne yapalım sağlık olsun, güle güle git...
20.05.05 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder