Çekiliyoruz. Farkında mısın bilmiyorum, büyük bir hızla çekiliyoruz cepheden. Çok cesaretliydik oysa buralara gelirken. Hiç düşman görmemiştik daha önce, elimize hiç silah almamıştık. Öldüreceğimiz için sevinmemiş, ilkelliğe övünmemiştik hiç ! Sadece filmlerde görmüştük uzun, upuzun siperleri. O siperleri mezar bilen askerleri. Gövdesi gövdesine can, birbirine kalkan olan askerler olacaktık bizde hep o filmlerde gördüğümüz gibi.
Kimin kimsen yoktu senin, bir kedin bile yoktu ! Belki de “Sezen Aksu” o şarkıyı senin için söylemişti. Ölsen arkandan kimse gözyaşı dökmezdi ben hariç. Ama yine de çok korkuyordun ölmekten. Gönüllü yazılmıştık orduya, ölümüne düşmüştük yollara ama sen korktuğunu hiç söylememiştin. Benimse ne çok şeyim vardı. Ne çok şey içinde ne az şeyim... yüzlerce merhabam, telefon defterinde sayısız numaram... ama içimde bir şey daha vardı. Ağır bir şey, zor bir şey, beni buralara getiren şey; bir şeyler yapmalıydım, aşk uzaktan yaşanmazdı. Yakına gitmeliydim, sıcağa, ateşe, savaşa...
Beni anladın sanmıştım. Gel dedim, geldin, birlikte geldik. Korktuğunu hiç söylememiştin! Acemiydik, çaylaktık, elimizdeki silahları nasıl kullanacağımızı bile bilmiyorduk doğru dürüst! Çok apar, topar oldu her şey...
Sen bütün gece uyurdun, ben gündüz birkaç saat. Şimdi anlıyorum beni uyutmayışlarının sebebini. Oysa ben hep susardım geceleri, bayıldığım halde şarkılar söylemeye; sırf sen uyanma diye ! Tetikteydim. Gözümü kırpmaz, çıtımı çıkartmazdım. Dikkat et demişlerdi baskınlar hep gece yapılır !
Düşman uyanıktı. Düşman çok akıllıydı. Düşman, seni de beni de çok iyi tanıyordu. Ben bilmiyordum ama onlar biliyordu senin korktuğunu ! İşte bu yüzden gündüz, güpegündüz geldiler. Ayak seslerini duydum. Gözümü açtığımda onların bana yakınlığından daha uzaktaydın. Arkana bakmıyordun bile !
Kalktım ayağa, doğrulttum silahı, çektim tetiği...BUM !!! Kendimi vurdum. Kendimi vurdum çünkü kahraman olmak değil, sana yandaş olmaktı niyetim... olmadı ! Doğanın kanunu seni de aldı çok geçmeden; ceylan, aslan’dan kaçamaz !
Farkında mısın bilmiyorum, çekiliyoruz cepheden. Yukarıya değil, aşağıya. Yerin yedi kat dibine. Büyük bir hızla. İhanetin affı olmaz, demiştim sana, savaşa korkak giren, sağ çıkamaz !
29.12.03 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder