Biriktirdim yılları harcayamadım
Bohçalara sardım çocukluğumu
Kazıkları yedim de kavrayamadım
Sen de atmalısın kanununu
Yağmurdan gözyaşı çaldım
Bu kız nasıl ağlamaz demesinler
diye
İçin için kanardı oysa
Taş bile koysam yüreğimin
yerine
Arkamdan vuranları bildim hep
Vuramadım yüzlerine hatalarını
Almasın Allah dedim
İnsanın elinden insafını
İşim gücüm vardı uğraşamazdım
Bir benmişim gibi abartamazdım
Değerini bilirdim sözlerin
Her önüme gelenle konuşamazdım
Hissettim ama gösteremedim
Sadesi güzeldir insan olana
Müstakil bahçeli bir evmiş gibi
Aşkın yolunu soran sorana
Vakit hep dardı
Fırsatım olmadı ağlamaya
Durur muydu sanki desem
Yeter artık yoruldum ey dünya
02.04.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder