Ne zor şey anlatmak
Sana olan sevdamı
Söylemesem de çatlarım
İçimde tutamıyorum
Sesini duysam telefonda
Kuşlara özeniyor yüreğim
Bilsen nasıl istiyorum da
Kanatlanıp uçamıyorum
Takılıp kalıyor aklım sende
Göremeyince iki gün gözümün önünde
Bir an bile çapkınlık edip de
Başkasına dönüp bakamıyorum
Gözlerimde meğer ne çok yaş varmış
Seninle her an'a şükretmek lazımmış
En güzel nimetler önümde sıralanmış
Hiçbirinin tadına varamıyorum
Yaz gelmiş ortalıkta anlamsız bir neşe
Oynaşıyor bana inat serçeyle meşe
Yüzümü dönüp de pırıl pırıl güneşe
Oturup hayal bile kuramıyorum
Gece ben hariç herkes yatakta
Sabah herkesle bir ben de ayakta
Mışıl mışıl uyumak vardı yanında
Yorgunluktan ölsem de sızamıyorum
Yollara düşsem direnip bahtıma
Alırsın herhalde gelirsem kapına
Saçının teline bile hasret kalınca
Durduğum yerde duramıyorum
14.08.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder