Gözetmedim inan kendi durumumu
Gözettiğim kadar senin
mutluluğunu
Ayağının altına aldığın
gururumu
Bu aşkın orta yerine dikmeyi de
bilirdim
Tamamlarım sanmıştım ruhundaki
kayıp parçanı
Silip atmaktı niyetim geçmişten
kalma göz yaşını
Anladığımda gönlünde bana yer
olmadığını
Hoşça kal demeden çekip gitmeyi
de bilirdim
Tutmasaydın ellerimi,
bakmasaydın gözlerime
Sermeseydin bedenini çarşaf
gibi üzerime
Değmeseydi dudakların bir kor
gibi yüreğime
Başkasının kollarında olmayı da
bilirdim
Senin onda birin kadar
vicdansız olsaydım
Zamanın adaletine inanmasaydım
Ardından ağlayan kalbimi
durdurmasaydım
Hesabı sana kesmeyi de bilirdim
25.11.07 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder