İNSAN - Şiir

 Ne kadar manasız ne kadar saçma sapan

Aklım almıyor artık küçük hesaplarınızı

Nedir ki sevdalarınızı erdemli kılan

Korkuyorsunuz boş görmekten yataklarınızı

Beklemek uzaktaki bir sevgiliyi

Ümit etmek her yeni günde pes etmeden

Bir telefona bir mektuba bir selama

Bir kuşun uçuşuna sevinmek nedir bilmiyorsunuz

Gündelik yaşanıyor bitiyor her şey

Ve tekrar acıkana kadar bütün sabırlar

İçlerinde yükselen anlık bir ateş

Ve o ateşi aşk sanan zavallıcıklar

Bense kimsenin yolunu bulamadığı bir evde

Sıyırıp atmak istiyorum bedenimi ruhumdan

Vurula vurula kanlar içinde kalmış bir halde

Utanıyorum sayenizde insan olmaktan

11.12.07 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.