Yaralarla doluyken her yanım kapanmayan
Kapanmayan kapı kalmamıştı yüzüme
Yüzüme yerleşen çizgilerde derin izler
İzler bırakmıştı hayat bulunamayan
Sana kadar keder sanırdım payıma düşen
Düşenin dostu olmazmış onu öğrendim
Öğrendim hepsini kalmadı bilmediğim derken
Derken haneme doğdun ay gibi beklemediğim
Nelere gebeymiş hayat meğer
Meğer insan bazen küllerinden doğarmış
Doğarmış mucizelerle kimi
Kimi bir saniye bile fazladan kalamazmış
20.03.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder