-
Sana sarılıp uyumak Gecenin bir vaktinde Dalgalıyken durulmak Tüm ışıklar söndüğünde Sana sarılıp uyumak Kar yağarken dışarı...
-
Neresi dersin dünyanın en yüksek yeri Dağların zirvesi yada bulutların ötesi Aşıp gitse her yere yüreğimin sesi Kısılana kadar se...
-
Birlikte geçen günlerimizi İki ile çarpmalısın Gündüzleri ayrı Geceleri ayrı saymalısın Çünkü benden iki tane vardır Biri gündü...
16 Şubat 2011 Çarşamba
ŞİİRLER 74 ("Kalbimin sesi","Aşkın","Bambaşka")
KALBİMİN SESİ
Teninden ter olup süzülsem
Uyduğum ses kalbimin sesi
Rengini kırmızı seçtim
Günahın en güzel elbisesi
Uçuruver hadi bir seferde
Tut ki ömrün son gecesi
Taç giyme töreni arzuların
Uzan şöyle rahatına bak
Radar yok yollar senin
Aklını geride bırak
Korkutmak seni gayesi
Ama asla başaramayacak
11.09.10 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.
AŞKIN
Eleme beni mevcut ihtimallerden
Nadir bir fırsat olabilirim kaderinde
Delireceğini sandığın an yalnızlıktan
Ellerimi bulabilirsin ellerinde
Rüya gibi uyanınca bitmem
Kolay kolay hiçbir yere gitmem
Işığa gel bir gece yarısı
Neyim varsa senindir yarısı
Ah nasıl da can yakar acısı
Aşkın …
----------------
Ferit GÜNAYDIN.
BAMBAŞKA
Ben yazarken bambaşka bir insan oluyormuşum
Konuşurken bambaşka
Öyle diyorlar
Doğrudur
Seni seviyorum yazabilirim sayfalarca şimdi
Hatta bu aşkla açan çiçeklerden gönlümde
Ne taçlar yapar asarım şiirlerin boynuna
Bacaklarını ne kadar beğenirim bilirsin
Ama bunu sana bir kere söyleyebildim
Laf arasında şakayla karışık
Utana sıkıla
Ne güzeldi oysa seyretmek yattığım yerden
Ben dişlerimi fırçalamaya bile üşenirken
Sen onları her gece kremlerdin
O iş hiç bitmesin
O bacaklar hiç örtülmesin isterdim
Arada kafanı kaldırıp bakardın
Susardım gülümserdim
Ben yazarken bambaşka bir insan oluyormuşum
Konuşurken bambaşka
Öyle diyorlar
Doğrudur
Geçen gün yanıma geldiğinde mesela
Yararak sokaklarını İstanbul’un
Kendimi birden kollarında bulduğumda
( Buna müsaitti derecesi dostluğun )
Okşarken saçlarımı yüzümü dudaklarımı
Söz açamadım kanatlanan kuşlardan
Ne söylediysem hep havadan sudan
Sen soru sorduğundaysa kızardı yüzüm
( Yalan söylemeye hazırlanan acemi bir çocuk yüzü )
Aşktı çünkü tek diyebileceğim
Yine sustum yine gülümsedim
Ben yazarken bambaşka bir insan oluyormuşum
Konuşurken bambaşka
Öyle diyorlar
Doğrudur
Bak yine neler geliyor aklıma
Aslında aklımdan hiç çıkmayanlardan
Elime bir kalem ver önüme bir kağıt koy
Benden delisi yok
Belli olmaz belki bir gün karartıp gözümü
Verebilirim bu kağıtları sana
Okuyup bir bakış atarsın
Bambaşka bir insan olduğumu söylersin
Yazarken bambaşka
Konuşurken bambaşka
Yine susarım yine gülümserim.
10.02.2010 / İstanbul
Ferit GÜNAYDIN.
Fotoğraf "Keyfizar.com"adresinden alıntıdır, telif hakkına tabi olabilir !
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder