Meydan okuyorsun yıllara bir edalı bakışınla
Dağ gibi kale gibi kaya gibi
duruşunla
Bir çiçek gibi her sabah
yeniden açışınla
Önünde diz çöküp kulun olsam
diyorum
Sel olup akmış içine içine
yaşların
Duyulmamış çoğu zaman sessiz
haykırışların
Şu kısacık ömüre süzüp de
sığdırdıkların
Suya yazı mıdır ardından kalır
mı bilmiyorum
İyi ki yaratan beni vermiş
kollarına
Dayanılır mıydı bu dünyanın
kederine gamına
Şu hayatta senin gibi bir hocam
olduğuna
İnan ki yatıp kalkıp
şükrediyorum
Özlemek en ağır imtihandır seni
Baş ucumda tutuyorum ikimizin
resmini
Hoş görsün Tanrı artık bu
sitemimi
Anneciğim bilsen seni ne çok
seviyorum
19.04.08 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder