RUHU DUYMAZ
Kocaman bir yalnızlık içinde
Beliriyor parça parça sureti her birinin
Hafızada eski aşkların fener alayıdır bu
Şimdi ölsem sanki hiçbirinin ruhu duymaz
Ne de çoktu aşkın sözcükleri
Bugün birine yarın öbürüne
Ve gözlerin bazı gördüklerine söylenecek söz yoktu
Yetemedim yine de hiçbirine
Ha bugün ha yarın oldu olacak derken
Kapı çalmaz oldu kimse gelmez oldu aniden
Daha yolun ne kadar da başında ah
Sanırken bir daha gerek olmaz
18.10.12 / Karaköy-Kadıköy vapuru / İSTANBUL
Ferit GÜNAYDIN.
YAKALANIŞ
Büyümüş içimdeki o çocuk
Yıllar yılı ağlaması durmayan
Hep çemberin dışında kalıp
Olanı biteni kavrayamayan
Şaşırtmıyor gibi hiçbir şey
Zamanlama biraz ters olduysa da
Senin kaderinden kaçış
Benimse yakalanış faslımda
Mutluyum huzurluyum
Kendim olabildiğim için
Senin için başladı artık
Bittiği yerde benim için
03.10.12 / İçerenköy / İSTANBUL
ÇARPMADAN DA DURABİLİR
Delirdiğimi düşünüyorum artık
Çünkü ancak bu şekilde açıklanabilir
Sözleri unuturum da gözlerin dansı
Kendine ancak aşkta yer bulabilir
Kıyma mı desem yalvarsam mı ne desem
Hacıya hocaya mı okutup üfletsem
Ne gurur kaldı ne mantık hepsini aştık
Biraz cesaret çarpmadan da durabilir
17.10.12 Ataşehir / İSTANBUL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder